به گزارش مشرق، وعده ایجاد یک میلیون شغل برای اولین بار در سال ۹۶ از سوی رئیس سازمان برنامه ارائه شد. در نشست خبری بهمن ماه همان سال رئیس سازمان برنامه و بودجه از هدفگذاری برای ایجاد یک میلیون و ۳۳ هزار شغل در سال ۹۷ خبر داد.

بیشتر بخوانید

چرا یک میلیون شغل در کشور ایجاد نشد؟

بیکاری با «پول‌پاشی» مهار نشد

این هدفگذاری در حالی انجام شد که در سال ۹۶ برای ۷۹۰ هزار و ۵۶۱ نفر شغل ایجاد شده بود. هر چند بررسی نتایج آمار نیروی کار نشان می دهد که عملکرد دولت در حوزه اشتغالزایی به نسبت جمعیت انباشت بیکار قابل دفاع بود اما هدفگذاری ایجاد یک میلیون شغل برای سال ۹۷ غیرواقعی به نظر می رسید.

دولت ایجاد بیش از یک میلیون شغل در سال ۹۷ را در قالب دوازده بخش از جمله مسکن، کشاورزی، صنعت، حمل و نقل، اشتغالزایی خرد، سیاست های فعال بازار کار، صنایع دستی و غیره هدفگذاری کرده بود.

اما در پایان سال ۹۷ آمار اشتغال ایجاد شده، فاصله زیادی با یک میلیون شغل داشت؛ بر اساس گزارش رسمی مرکز آمار ایران در طول سال۹۷ حدود ۴۶۴ هزار شغل در کشور ایجاد شد که۵۶۹ هزار فرصت شغلی کمتر از هدفگذاری دولت بود.

در عین حال دولت در سال ۹۷ و هنگام تدوین لایحه بودجه ۹۸ نیز، ایجاد یک میلیون فرصت شغلی در سال ۹۸ را هدفگذاری کرد که با توجه به کاهش نرخ رشد اقتصادی و نرخ رشد سرمایه گذاری در سال گذشته و وابستگی سیاست های بازار کار به متغیرهای کلان اقتصادی بعید به نظر می رسید این میزان اشتغالزایی امسال محقق شود.

علیرغم اینکه وعده ایجاد یک میلیون شغل طی سالهای گذشته صرفا بر روی کاغذ بوده و محقق نشده است ، رئیس سازمان برنامه و بودجه هفته گذشته در نشست خبری خود از پیش بینی و هدف گذاری برای ایجاد یک میلیون شغل در سال ۹۹ خبر داد. به گفته نوبخت، «ایجاد یک میلیون فرصت شغلی و ایجاد رشد ۲ درصدی اقتصاد و خروج از رکود دو هدف راهبردی دولت است.»

با این حال، به گفته کارشناسان سیاست های بازار کار بلافاصله پس از دوران رکود یا رونق اقتصادی منتج به اشتغال نمی شود، بلکه با یک تاخیر فاز آثار متغیرهای کلان اقتصادی بر بازار کار نیز مشهود خواهد بود. بنابراین با علم به این که در سال جاری رشد اقتصادی ایران منفی شد، ایجاد یک میلیون شغل برای سال آینده یک هدفگذاری منطبق بر واقعیت نیست و عملکرد سال های گذشته نیز مؤید آن است.